A|A|A
kinderneurologie

 

 

 

 

 



Ziektenbeelden

Vraag om informatie

Gastenboek

Van A tot en met Z

Praktische links

Contact met ouders

ADEM

- ons verhaal-

 

Zondag 19 april, kwam ons zoontje uit bed en liep tegen de muur op. We keken elkaar aan en begonnen nog een beetje te lachen, die heeft wel erg goed geslapen. In de ochtend begon hij steeds vaker te vallen en ging loensen met zijn oogjes. Dat was vreemd, hij heeft dat nog nooit gedaan. Lekker vroeg in bed gedaan, in de hoop dat de klachten daarna over zouden zijn. Hij kwam uit bed en de klachten waren nog steeds aanwezig, ook begon zijn mondje iets scheef te staan. Moeder was op dat moment niet thuis, vader is met hem naar de huisartsenpost gegaan. De huisarst gaf aan dat het niet in de hersenen zat, dan had zijn oogje anders geloensd. Wel kreeg onze zoon voor de volgende dag een afspraak met de kinderarts. Daarna mochten vader en zoon weer naar huis.
 
Tegen vijf uur begon ons zoontje tijdens het zitten scheef te zakken en vader en moeder vertrouwden het niet, opnieuw contact opgenomen met het ziekenhuis. We mochten direct weer komen en de kinderarts heeft ons zoontje onderzocht. Daarna zakte de grond onder ons vandaag, er was wel degelijk iets mis met zijn hersenen en we werden opnomen om zo snel mogelijk een MRI te kunnen krijgen. Het kon een infectie zijn, maar ook een hersenbloeding of zelfs een tumor. Dan staat de wereld even stil, dat kan niet, het is onze zoon en dat gebeurt ons toch niet? toch....
 
Dan begint het wachten op de MRI, dat zou niet eerder kunnen dan de volgende dag. In het ziekenhuis waar we waren kon onze zoon niet onder narcose in de MRI. Ze hebben hem een slaaptabletje gedaan, in de hoop dat hij stil bleef liggen. Onze zoon was bij de lift alweer klaar wakker en de MRI is dus ook niet gelukt. We zijn daarna naar Groningen gegaan en de volgende dag kon hij onder narcose onder de MRI. Gelukkig hield onze zoon zich erg goed en vermaakte zelfs het personeel in Groningen nog. De eerste MRI om 9.30 uur kon niet doorgaan, het was afwachten of het die middag nog ging lukken. Als ouders gaan er dan allerlei gevoelens door je heen en zelfs boosheid, het personeel kon het niet helpen, maar hebben de moppers goed ontvangen. Gelukkig kon onze zoon 's middags nog onder de MRI en kwam de kinderneuroloog ook direct op de uitslaapkamer om het nieuws te vertellen. Ons zoontje had ontstekingen in zijn hersenen, de eerste gedachte: gelukkig geen tumor of bloeding! Maar hoe komt zo'n klein jongetje aan ontstekingen in zijn hersenen?
 
Eenmaal terug op de afdeling kreeg hij ook een ruggenmergpunctie voor onderzoek. Het was fijn dat het personeel en de arts de ouders hierbij ondersteuning bieden, dat is moeilijk om te zien.
Die avond zijn ze ook direct gestart met Prednison via het infuus voor 5 dagen.
 
Onze zoon knapte snel op en het lopen ging de volgende dag al beter! heel fijn, maar het heeft wel een paar dagen geduurd voordat de arts ons uitleg kon geven over de ziekte van Adem, dat is wel vervelend, maar je wilt dat de anderen kinderen ook goed geholpen worden.
 
Wij zijn nu twee maand verder en het gaat best goed met onze zoon. We zijn er nog niet, zijn oogje loenst nog en de kans dat het terug komt is ook aanwezig. Binnenkort krijgt hij opnieuw een MRI in Groningen, maar voor nu zijn wij heel tevreden. Wel zouden we graag in contact komen met andere ouders van kindjes met de ziekte van Adem. Ons email adres is larslip@hotmail.com

 

------------

Wilt u ook uw verhaal kwijt, dat kan: verhalen kunnen gemaild worden via info@kinderneurologie.eu en zullen daarna zo spoedig mogelijk op de site worden geplaatst. Voor meer informatie zie hier.