De ziekte van McArdle

Wat is de ziekte van McArdle ?
De ziekte van McArdle is een stofwisselingsziekte van de spieren waarbij de spieren snel vermoeid raken en er gemakkelijk spierkramp ontstaat.

Hoe wordt de ziekte van McArdle ook wel genoemd?
McArdle is een van de artsen die deze ziekte beschreven heeft.

Myofosforylase deficiëntie
De ziekte van McArdle wordt ook wel spierglycogeen fosforylasedeficiëntie, myofosforylase deficiëntie genoemd. Kinderen met de ziekte van Mc Ardle missen een bepaald stofje wat myofosforylase wordt genoemd wat nodig is voor de afbraak vaan glycogeen in de spieren. Omdat het glycogeen niet afgebroken wordt, stapelt het op in de spieren. De verschillende benamingen die gebruikt worden voor de ziekte van Mc Ardle gebruiken allemaal de termen fosforylase, glycogeen, myo=spier en deficiëntie=tekort.

Glycogeenstapelingsziekte type V
Een andere naam voor de ziekte van Mc Ardle is glycogeenstapelingsziekte type V. Bij de ziekte van Mc Ardle kan glycogeen niet afgebroken worden, waardoor glycogeen opstapelt in de spieren. Er bestaan meer aandoening waarbij glycogeen stapelt in de spieren. De ziekte van Mc Ardle heeft type V gekregen.

Hoe vaak komt de ziekte van McArdle voor bij kinderen?
De ziekte van McArdle is een zeldzame ziekte en komt bij één op de 100.000 kinderen voor.
Waarschijnlijk zijn veel kinderen en volwassenen met een lichte vorm van de ziekte van McArdle niet bekend bij de kinderneuroloog of neuroloog.

Bij wie komt de ziekte van McArdle voor?
De ziekte van Mc Ardle komt evenvaak bij jongens als bij meisjes voor. De eerste klachten van de ziekte van Mc Ardle beginnen vaak tussen de leeftijd van 10 en 30 jaar en blijven aanwezig tot op volwassen leeftijd. In zeldzame gevallen begint de ziekte al op de zuigelingenleeftijd.

Waar wordt De ziekte van McArdle door veroorzaakt?
Erfelijke factor
De ziekte van McArdle is een erfelijke ziekte die wordt veroorzaakt door een foutj in het erfelijk materiaal het DNA. Bij de ziekte van McArdle zit er een foutje op het 11 e chromosoom op een plaats die het PYGM-gen wordt genoemd. Op dit chromosoom ontbreekt informatie bij kinderen met de ziekte van McArdle.

Autosomaal recessief
Van elk chromosoom heeft een kind twee paar, een chromosoom is afkomstig van de moeder en een chromosoom is afkomstig van de vader. Een kind krijgt pas de ziekte van McArdle als beide chromosomen 11 een foutje bevatten. Er zijn inmiddels meer dan 65 foutjes op chromosoom 11 bekend die allemaal kunnen leiden tot de ziekte van McArdle.

Tekort aan myofosforylase
Door het foutje in het erfelijk materiaal ontbreekt een bepaald eiwit, een enzym genaamd myofosforylase in de spieren. Het enzym myofosforylase is nodig om tijdens inspanning glycogeen in de spier af te breken en om te zetten in suiker. Dit suiker heeft de spier nodig om te functioneren. Door het ontbreken van het enzym myofosforylase kunnen kinderen met de ziekte van McArdle tijdens inspanning glycogeen niet omzetten in suiker. De spier komt zonder suiker te zitten en kan daardoor niet functioneren. Hierdoor ontstaan de verschijnselen van vermoeidheid, spierzwakte en spierkrampen.

Second-win-fenomeen
De spieren hebben altijd een suikervoorraad om gedurende korte tijd inspanning te kunnen leveren. Wanneer de suikervoorraad opraakt moet de spier zorgen voor aanvoer van nieuwe suikers. Deze suikers kunnen op twee manieren worden vrij gemaakt, uit glycogeen en uit vet.
De omzetting van glycogeen naar suiker gaat veel sneller dan de omzetting van vet naar suiker.
Wanneer kinderen met de ziekte van McArdle zich gaan inspannen, zal eerst de suikervoorraad in de spier opgebruikt worden. Deze is na korte tijd op en dan zal de spier de glycogeen voorraad gaan aanspreken om daaruit suiker te gaan verkrijgen. Door het ontbreken van het myofosforylase lukt dit niet bij kinderen met de ziekte van McArdle. De spier krijgt onvoldoende suiker ter beschikking en kan niet meer goed functioneren. Kinderen kunnen hierdoor de inspanning niet meer volhouden. Wanneer de kinderen gaan rusten, brengt de spier intussentijd het proces van afbraak van vet tot suiker aan de gang. Na enige tijd zorgt de afbraak van vet dat er weer voldoende suiker ter beschikking is en kan de spier weer normaal functioneren. Dit betekent dat kinderen hun activiteiten weer kunnen gaan hervatten zonder dat zij klachten hebben. Zolang de afbraak van vet naar suiker maar goed loopt, zal de spier voldoende suiker ter beschikking hebben om goed te kunnen functioneren. Dit effect, beter functioneren tijdens inspanning na een rustpauze in vergelijking met het functioneren voor de rustpauze wordt second-win-fenomeen genoemd.

Wat zijn de verschijnselen van De ziekte van McArdle?
Grote variatie
Er bestaat een grote variatie tussen de klachten van verschillende kinderen met de ziekte van McArdle. Sommige kinderen zijn ernstig aangedaan, andere kinderen zo weinig dat bij hen de diagnose niet eens gesteld is. De kenmerkende klachten van de ziekte van McArdle zijn vermoeidheid, spierzwakte en spierkrampen tijdens inspanning.

Vermoeidheid
Een van de eerste symptomen van de ziekte van McArdle is vermoeidheid. Kinderen met de ziekte van McArdle zijn sneller vermoeid dan leeftijdsgenootjes. Ze kunnen wandelen, fietsen, zwemmen of andere sporten minder lang volhouden en moeten eerder rusten. Wanneer ze even gerust hebben kunnen ze hun activiteiten weer oppakken.

Spierpijn
Kinderen met de ziekte van McArdle hebben gemakkelijk last van spierpijn, ook al na lichte inspanning.

Spierzwakte
Enkele jaren na het ontstaan van de eerste klachten, krijgen kinderen met de ziekte van McArdle last van spierzwakte wanneer zij zich inspannen. Met name de spieren van de benen worden zwakker. Kinderen zakken door hun benen heen. Wanneer even rust genomen wordt, verdwijnt de spierzwakte weer en kunnen de activiteiten weer opgepakt worden zonder dat er sprake is van spierzwakte.
Op volwassen leeftijd ontstaat bij een op de drie kinderen met de ziekte van McArdle blijvende spierzwakte ook zonder dat er sprake is van inspanning. Deze spierzwakte zit met name in de bovenbenen en in de bovenarmen.

Spierkrampen
Tijdens aanhoudende inspanning ervaren kinderen met de ziekte van McArdle dat hun spieren stijf aanvoelen. Ook ontstaat er gemakkelijk kramp in de spieren.

Rust geeft verbetering
Bij kinderen met de ziekte van McArdle ontstaan de klachten na enige tijd van inspanning. Wanneer kinderen rust nemen nadat de klachten zijn ontstaan, zullen zij daarna hun activiteiten weer kunnen hervatten zonder dat zij nog klachten hebben. Dit wordt het second-win-fenomeen genoemd.

Donkere urine
Na inspanning plast één op de drie kinderen donkerbruinrode urine. Dit komt omdat er tijdens inspanning spiervezels kapot gaan als gevolg van energietekort. Het stofje myoglobine wat vrij komt uit kapotte spiervezels komt in de urine terecht. Dit stofje geeft de urine een donkere rode kleur.

Nierproblemen
Wanneer regelmatig myoglobuline in de nieren terecht komt, kan dit de nieren beschadigen. Bij ernstige beschadiging zullen nierproblemen ontstaan. Bij één op de drie kinderen met regelmatig myoglobinurie ontstaan dusdanig ernstige nierproblemen dat zij hiervan klachten ondervinden. Deze klachten bestaan vaak uit vocht vasthouden en problemen met de bloeddruk.

Epilepsie
Eén op de vijfentwintig kinderen met de ziekte van McArdle heeft ook last van epilepsieaanvallen.

Ademhalingsproblemen
Bij kinderen waarbij de eerste klachten al op zuigelingenleeftijd ontstaan, kunnen problemen met de ademhaling ontstaan, die dusdanig ernstig zijn dat zij beademingsbehoeftig worden. Deze kinderen hebben ook allemaal een lage spierspanning.
Bij kinderen waarbij de eerste klachten na de zuigelingenleeftijd ontstaan, komen eigenlijk nooit ademhalingsproblemen voor.

Intelligentie
Kinderen met de ziekte van McArdle hebben een normale intelligentie

Hartafwijkingen
De meeste kinderen met de ziekte van McArdle hebben geen afwijkingen aan de hartspier. Bij een enkeling komen wel afwijkingen aan de hartspier voor. Sommige kinderen hebben last van hartritmestoornissen.

Hoe wordt de diagnose de ziekte van McArdle gesteld?
Verhaal en onderzoek
Op grond van het verhaal en de bevindingen bij het lichamelijk onderzoek kan de diagnose ziekte van McArdle al worden vermoed. Zeker wanneer er meerdere familieleden voorkomen die de ziekte van McArdle hebben. Er bestaan nog meer ziektes die een soortgelijk beeld als de ziekte van McArdle kunnen geven.

Bloedonderzoek
Bij de meeste kinderen met de ziekte van McArdle is het spierenzym creatinekinase (CK) in het bloed verhoogd. Het bloedonderzoek wordt ook gedaan om andere ziektebeelden die vergelijkbare klachten kunnen geven minder waarschijnlijk te maken.

Ischaemische inspanningstest
Voor het uitvoeren van deze test wordt bloed afgenomen om de lactaat waarde in het bloed te bepalen. Vervolgens wordt een bloeddrukband strak om de bovenarm opgepompt en wordt gevraagd inspanning te leveren met de onderarm, bijvoorbeeld door een aantal maal een vuist te maken en deze weer te ontspannen. Na enkele minuten inspanning met een bloeddruk band, wordt opnieuw bloed geprikt. Bij kinderen zonder de ziekte van McArdle zal het stofje lactaat in het bloed sterk verhoogd zijn. Bij kinderen met de ziekte van McArdle kan geen lactaat gevormd worden en zal de lactaat waarde in het bloed niet gestegen zijn. Deze bevindingen is heel kenmerkend voor de ziekte van McArdle.

Urineonderzoek
Met behulp van urineonderzoek, meestal na de ischaemische inspanningstest, kan gekeken worden of kinderen last hebben van myoglobulinurie. Ook kan er in de urine gekeken worden of er aanwijzingen zijn voor nierschade.

Spierbiopt
De ziekte van McArdle kan bevestig worden door middel van een spierbiopt. Met het spierbiopt wordt een klein stukje spierweefsel verkregen wat onder de microscoop kan worden bekeken. Zo kan gekeken worden hoe de spier eruit ziet. Bij de ziekte van McArdle zien de spieren er afwijkend uit. In de spieren is veel glycogeen wat niet afgebroken kan worden opgeslagen. Dit glycogeen geeft onder de microscoop een beeld alsof er gaatjes in de spier zitten.
De diagnose wordt bevestigd door met behulp van kleuringen aan te tonen dat het stofje myofosforylase ontbreekt in de spier.

Spierzenuwonderzoek
Wanneer er nog niet gedacht wordt aan de ziekte van McArdle wordt soms een spierzenuwonderzoek (EMG) uitgevoerd. Bij kinderen met de ziekte van McArdle worden geen afwijkingen aan de zenuwen gevonden, maar wel afwijkingen aan de spier. Tijdens een krampperiode worden bij kinderen met de ziekte van McArdle geen activiteit in de spier aangetroffen. Bij andere ziektes met kramp van de spieren is dit meestal wel het geval.

Genetisch onderzoek
Door middel van bloedonderzoek kan het foutje in het DNA van het 11 e chromosoom worden aangetoond bij de meeste kinderen met de ziekte van McArdle.

Hartspecialist
Hoewel hartproblemen zelden voorkomen bij kinderen met de ziekte van McArdle worden zij wel vaak een keer gezien door de hartspecialist. Deze kan door middel van een echo van het hart en een hartfilmpje (ECG) kijken of er problemen zijn met het functioneren van het hart.

Hoe wordt de ziekte van McArdle behandeld?
Geen genezing
Er bestaat geen behandeling die de ziekte van McArdle kan genezen. De behandeling is er op gericht om zo min mogelijk last te hebben van de symptomen en zo goed mogelijk te kunnen omgaan met de symptomen.

Regelmatig rustpauzes
Voor kinderen met de ziekte van McArdle is het belangrijk om bij het ontstaan van klachten tijdens inspanning een rustpauze in te lassen. In de pauze kunnen de spieren overschakelen op vetverbranding waardoor de spieren na de rustpauze wel weer kunnen functioneren.

Voorkomen myoglobulinurie
Door het regelmatig voorkomen van myoglobulinurie kunnen de nieren onherstelbaar beschadigd raken. Myoglobulinurie ontstaat meestal na het volhouden van inspanning gedurende lange tijd. Het is belangrijk om myoglobulinurie zo veel mogelijk te voorkomen door langdurige volgehouden inspanning zo veel mogelijk te vermijden. De inspanning moet het liefst op dusdanig niveau zijn dat er geen klachten en geen myoglobulinurie ontstaat.
Zwaar tillen, langdurig trappen lopen, of hard tegen de wind in fietsen kunnen meestal beter vermeden worden.

Voldoende suiker
Tijdens inspanning kunnen kinderen zorgen voor voldoende suikerinname bijvoorbeeld in de vorm van druivensuiker, waardoor de spieren suiker ter beschikking hebben om te functioneren en minder snel de noodzaak bestaat om glycogeen af te gaan breken. Ook het innemen van sucrose een half uur voor het leveren van inspanning kan het tijdstip tot ontstaan van klachten sterk vertragen, bij sommige kinderen voldoende lang om de spieren de kans te geven over te schakelen op vetverbranding.

Dieet
Naast het afbreken van vet, kan ook het afbreken van eiwitten zorgen voor vrijkomen van suiker tijdens inspanning. Aan kinderen met de ziekte van McArdle wordt daarom aangeraden om te zorgen voor voldoende eiwit in de voeding, naast voldoende vet. Een diëtiste kan advies geven over een zo gunstig mogelijk eetpatroon. Er wordt onderzoek gedaan of het volgen van een ketogeen dieet meerwaarde heeft voor patienten met de ziekte van mc Ardle.

Vermijden overgewicht
Voor kinderen met de ziekte van McArdle is het heel belangrijk om geen overgewicht te hebben. Hierdoor worden de spieren extra zwaar belast wat tot meer klachten van de ziekte van McArdle leidt. Eventueel kan een diëtiste helpen bij het zorgen voor een gezond gewicht.

Vitamine B6
Vitamine B6 ondersteunt het enzym myofosforylase in zijn werking. Bij kinderen met nog wat werkzaam myofosforylase zou het geven van vitamine B6 in tablet vorm de symptomen van de ziekte van McArdle kunnen verminderen.

Creatine
Ook het stofje creatine wat een belangrijke bouwstof van spieren is, is in medicijn vorm beschikbaar. Sommige kinderen hebben baat bij inname van creatine in tabletvorm.

Controle nierfunctie
Bij een deel van de kinderen die regelmatig last heeft van het uitplassen van donkerbruine urine (myoglobulinurie) kunnen de nieren beschadigd raken als gevolg van het myoglobuline wat uitgeplast wordt. Daarom zal regelmatig de nierfunctie en de urine moeten worden gecontroleerd bij kinderen met de ziekte van McArdle. Bij afwijkingen aan de nierfunctie zullen kinderen onder controle komen te staan van een kinderarts met speciale aandacht voor nierproblemen. (Nefroloog)

School
Kinderen met de ziekte van McArdle hebben een normale intelligentie en kunnen meestal gewoon onderwijs volgen. De gymnastieklessen moeten soms wat aangepast worden en op school moet er een mogelijkheid zijn om even te kunnen rusten. Het dragen van zware boekentassen moet worden vermeden. Kinderen met de ziekte van McArdle kunnen vaak beter de lift nemen in plaats van meerdere trappen op te lopen.

Fysiotherapie
Met behulp van een fysiotherapeut kunnen de spieren in een zo goed mogelijk conditie worden gehouden. Ook kan een zo min mogelijk belastend looppatroon worden aangeleerd.

Ergotherapeut
De ergotherapeut kan adviezen geven hoe allerlei dagelijkse bezigheden zoals aankleden, eten, praten maar ook naar school gaan zo makkelijk mogelijk kunnen verlopen. De ergotherapeut kan adviezen geven hoe deze handelingen uit te voeren. Ook weet de ergotherapeut wat voor hulpmiddelen er bestaan of gemaakt kunnen worden om het uitvoeren van deze bezigheden te vergemakkelijken.

Revalidatiearts
De revalidatiearts coördineert de verschillende therapievormen en kan adviezen geven over school en hulpmiddelen. Ook kan de revalidatiearts samen met het kind zoeken naar een inspanningspatroon waarbij zo weinig mogelijk klachten ontstaan en waarbij myoglobulinurie wordt vermeden.

Begeleiding
Kinderen en ouders met de ziekte van McArdle hebben vaak behoefte aan begeleiding. Lotgenotencontact met andere ouders en kinderen kan hen daar bij helpen, via de het kopje contact met andere ouders van deze kinderneurologie.eu pagina of via de patiëntenvereniging voor spierziekten kunnen zij in contact komen met lotgenoten. Ook maatschappelijk werkende of een psycholoog kan helpen bij het verwerken van het hebben van de ziekte van McArdle en dit een plaatsje in het leven te geven.

Wat betekent de ziekte van McArdle voor de toekomst?
Geleidelijk toename spierzwakte
Bij kinderen met de ziekte van McArdle neemt de spierzwakte geleidelijk aan toe. Bij sommige kinderen gaat dit sneller dan bij andere kinderen, meestal is het tempo vrij langzaam. Bij kinderen die de eerste klachten op jonge leeftijd kregen, verloopt de ziekte meestal ernstiger dan bij kinderen die de ziekte op latere leeftijd pas hebben gekregen.
Bij één op de drie kinderen ontstaat in de loop van het leven blijvende spierzwakte los van inspanning in de bovenarmen en in de bovenbenen.

Nierfunctie
Bij een deel van de kinderen met regelmatig optreden van myoglobulinurie gaat de nierfunctie geleidelijk achteruit. Soms verslechterd de nierfunctie dusdanig dat kinderen afhankelijk worden van nierdialyse.

Levensverwachting
Kinderen met een milde vorm van de ziekte van McArdle hebben een normale levensverwachting. Bij kinderen met een ernstige vorm van McArdle is de levensverwachting afhankelijk van het optreden van complicaties.
Een groot deel van de kinderen waarbij de klachten kort na de geboorte ontstaan, krijgt dusdanige ademhalingsproblemen dat deze kinderen niet zonder beademingsapparaat in leven kunnen blijven.

Hebben broertjes en zusjes ook een verhoogde kans op het krijgen van de ziekte van McArdle?
D e ziekte van McArdle is een erfelijke ziekte. Dat betekent dat broertjes en zusjes van kinderen met de ziekte van McArdle ook kans hebben om deze ziekte te krijgen. Het gaat binnen de familie meestal wel allemaal om dezelfde vorm. Dus een broer of zus van een kindje met de ziekte van McArdle die al ouder is dan dit kindje zal de ziekte naar alle waarschijnlijk niet meer krijgen.

Prenatale diagnostiek
Door middel van een vlokkentest in de 12e zwangerschapsweek of een vruchtwaterpunctie in de 16e zwangerschapsweek bestaat de mogelijkheid om tijdens een zwangerschap na te gaan of een broertje of zusje ook de aandoening heeft. Beide ingrepen hebben een klein risico op het ontstaan van een miskraam (0,5% bij de vlokkentest en 0,3% bij de vruchtwaterpunctie). De uitslag van deze onderzoeken duurt twee weken. Voor prenatale diagnostiek kan een zwangere de 8ste week verwezen worden door de huisarts of verloskundige naar een afdeling klinische genetica. Meer informatie over prenatale diagnostiek kunt u vinden op de website: www.npdn.nl.

Wilt u dit document printen dan kunt u hier een pdf-versie downloaden.

Wilt u ook uw verhaal kwijt, dat kan: verhalen kunnen gemaild worden via info@kinderneurologie.eu en zullen daarna zo spoedig mogelijk op de site worden geplaatst. Voor meer informatie zie hier.

Heeft u foto's die bepaalde kenmerken van deze aandoening duidelijk maken en die hier op de website mogen worden geplaatst, dan vernemen wij dit graag.

Links en verwijzingen
www.stofwisselingsziekten.nl
(Nederlandse vereniging van mensen met een stofwisselingsziekte)
www.spierziekten.nl
(Nederlandse vereniging voor mensen met een spierziekte)

Referenties
1. Dimaur S, Andreu AL, Bruno C, Hadjigeorgiou GM. Myophosphorylase deficiency (glycogenosis type V; McArdle disease). Curr Mol Med. 2002;2:189-96.
2. Shin YS. Glycogen storage disease: clinical, biochemical, and molecular heterogeneity. Semin Pediatr Neurol. 2006;13:115-20.
3. Myopathies Related to Glycogen Metabolism Disorders. Tarnopolsky MA. Neurotherapeutics. 2018;15:915-927

Laatst bijgewerkt: 19 augustus 2020 voorheen: 12 augustus 2007

 

Auteur: JH Schieving

 

Hier is ruimte voor
Uw verhaal

Heeft uw kind nog andere symptomen, laat het ons weten.