pavor nocturnus

Welkom op het kinderneurologie forum. Door het plaatsen van een berichtje op het forum kunt u in contact komen met andere kinderen en ouders. Let op dit is een open forum. Dit betekent dat iedereen uw geplaatste berichten kan lezen. Om een bericht te plaatsen moet u zich aanmelden
natalie

Re: pavor nocturnus

Bericht door natalie »

Hallo iedereen,

mijn zoon Robbe is 8j en sinds zijn 2.5j last van pavor nocturnus, in het begin wisten we niet wat er gebeurde. We probeerden alles, hem zachtje kalmeren, op den duur maakten we ons kwaad omdat we dachten dat hij zichzelf aanstelde...toen hebben we contact opgenomen met een psycologe. Daar hebben we ons verhaal gedaan, en dachte ze eerst dat hij een vorm van epilepsie had. Ze hebben dan een EEG gedaan, en de neuroloog vond niets maar aan de hand van ons verhaal stelde hij de diagnose pavor nocturnus.
Ik moet zeggen het is geen lachertje, bijna elke avond (het is heel uitzonderlijk dat het eens niet gebeurd) heeft hij een aanval. soms kwam hij de trap afgelopen, liep hij rond in huis...roepen tieren stampen...alles kwam erbij. Dit is nu verbeterd maar toch heeft hij nog bijna elke avond een aanval, de beste oplossing voor RObbe is hem eens op toilet zetten. Er zijn ook dagen dat dit niet helpt maar meestal wordt hij kalmer daarna. Je kan er zelfs je klok op zetten wan de aanval komt...meestal een uur nadat hij in bed ligt. Wij hebben ook nog geprobeerd om hem een kwartiertje ervoor eens wakker te maken, maar dit helpt niet.
Wij hopen ook dat er ooit een dag komt dat RObbe van zijn pavor verlost is, voor ons is het heel wat maar Robbe heeft er ook last van...hij is soms doodop en dat vertaald zich in geen zin hebben om naar school te gaan, geen concentratie....
Wie heeft nog goeie tips voor ons?
Gast

Re: pavor nocturnus

Bericht door Gast »

Hoi allemaal,
Ik ben er net achter dat mijn oudste zoontje ook last heeft van pavor nocturnus.
Maar wat moet je nu doen als ze zo over de rooie gaan.
Ga je erbij zitten, of blijf je weg en laat je ze uitrazen?
Vastpakken enzo heeft geen zin, maar erbij gaan zitten en rustig praten misschien wel.
Heeft iemand hier advies over?
Gast

Re: pavor nocturnus

Bericht door Gast »

Heb nog geen specificaties gegeven, mijn zoontje is 3 jaar en 9 maanden en de klachten begonnen ongeveer 2 maanden geleden
Gast

Re: pavor nocturnus

Bericht door Gast »

Hoi,
Mijn dochter van 6 (bijna 7) heeft hier al last van sinds ze 1 jaar is. In het begin wisten we niet wat er aan het gebeuren was, ik kreeg er zelf bijna schrik van ! Na vele slapeloze nachten zijn we bij de kinderarts beland en zij gaf er de naam PV aan. (toen was ze ondertussen al 3)
Nu jaren later heeft ze er nog steeds last van.
De ene keer heeft ze een 'lichte aanval', de andere keer heeft ze het heel erg te pakken.
Ook al beseft ze het niet, ik neem haar (zo goed en kwaad als kan) in mijn armen en fluister haar toe dat ik bij haar ben en ze niet bang moet zijn.
Als ze verschillende dagen achter elkaar deze night terror heeft, geef ik haar bachbloesems (rescue)
Het is nu al jaren bezig, maar toch blijft dit voor mij, als moeder, telkens een beangstigend moment.
n

pavor nocturnus

Bericht door n »

Ik denk dat onze dochter van 5,5 deze aandoening heeft. Ze gaat heel goed slapen en als ze ongeveer anderhalf a 2 uur in haar bed ligt wordt ze helemaal in paniek wakker en is ze echt hysterisch. We dringen op dat moment ook echt niet tot haar door, ook ik maar me enorme zorgen. Ooit heeft ze dit 1x per nacht maar meestal 3 a 4 keer en dat zeker 5 maal per week. Dit heeft een enorme inpact op ons gezin en onze oudste dochter, die hier dus ook wakker van wordt en t allemaal erg eng vindt. Morgen ga ik langs de Huisarts in de hoop dat we geholpen kunnen worden.

Als er iemand tips voor mij heeft dat zou ik dat erg fijn vinden.

Liefs....
Elz

Re: pavor nocturnus

Bericht door Elz »

Hallo,

Onze oudste zoon (nu 5 jaar) heeft ook PV.
Soms 4 à 6 keer per week, soms maar 1x per week. Momenteel zit hij weer in een ontwikkelingssprong denken we, en zijn de aanvallen terug frequenter.

Zijn PV is bij hem echt wel op zeer jonge leeftijd begonnen, amper een paar maand oud was hij.
Als hij als baby een aanval kreeg, kon ik hem niet vasthouden, we moesten het met 2 volwassenen doen... (niet wetende wat het was en dat we hem beter niet vasthielden...).
Raar om een baby zo heftig te zien doen, niet wetende wat er scheelt. Op den duur denk je zelfs aan een tumor ofzo.

Wij hebben meermaals gedacht toen om dit te filmen, want wie zou ons geloven? Wie zou geloven dat er zo'n kracht uit zo'n klein lijfje kon komen, en dat hij zich hierbij zelf bezeerde aan zijn bedspijlen?
We namen hem natuurlijk tijdens een aanval uit zijn bedje.

Na een zoektoch op het www kwamen we bij PV uit, een opluchting om er een naam op te kunnen plakken en te lezen dat je niet de enige bent, niet?

Ondertussen weten we ook dat hij hoogbehaafd is, en dat dergelijke kinderen wel vaker aanvallen krijgen bij ontwikkelingssprongen en leergierige periodes.

Echter kreeg hij twee weken terug ook een epilepsie aanval... toch ook een soort kortsluiting in de hersenen.
Nu zoek ik verder info naar de link tussen PV en epilepsie...

groetjes
Myrn@
Berichten: 6
Lid geworden op: 19 okt 2010, 10:50

Re: pavor nocturnus

Bericht door Myrn@ »

Onze oudste dochter van 5 is ook HB en heeft ook lange tijd PV gehad. Bij haar was het vooral gekoppeld aan een drukke dag/periode en ontwikkelingssprongen.

Ze zit nu erg goed in haar vel en heeft er geen last meer van. Wat bij haar helpt is een geleide meditatie om de spanning van de dag te verwerken. Daarnaast gaat ze nu naar een school waar ze mag zijn wie ze is en waar ze aansluiting vindt.
gast

Re: pavor nocturnus

Bericht door gast »

Heel fijn om te lezen dat onze dochter niet de enige is... ;)

Onze dochter is nu 4 1/2 jaar oud en heeft bijna twee jaar last van PN (dit weten wij nu sinds een paar dagen).
Volledig hysterisch, gillen, huilen, rechtop in bed, grote ogen en badend in het zweet, alleen tegen mijn man slaan en schoppen...
Sommige avonden zijn we anderhalf uur verder voordat ze weer rustig word.

In deze twee jaar hebben wij van alles geprobeerd; lief, boos, verdrietig, praten, enz. enz.
Nu blijkt dat wij het bij tijden volledig verkeerd hebben aangepakt uit pure onwetendheid.
Machteloos en emotioneel leeggezogen, dat is het gevoel wat wij hadden of eigenlijk nogsteeds hebben.
Nu we weten waar we mee te maken hebben en weten dat nog zij, nog wij er iets aan kunnen doen wordt het natuurlijk niet gemakkelijker, maar in ons hoofd wel rustiger.
Ik heb gelezen dat veel kinderen rond hun 5e levensjaar en zo langzamerhand overheen groeien, wij hopen van harte dat dat ook bij ons het geval zal zijn. Misschien kunnen wij als ouders dan ons sociale leven samen weer een beetje oppakken en hoeven we niet meer om de beurt naar een verjaardag oid :roll:.

Beste ouders: heel veel sterkte! Wij hebben steun gevonden in jullie verhalen. Dankjulliewel!
AvB

Re: pavor nocturnus

Bericht door AvB »

Hierbij wil ik even mijn ervaring met Pavor Nocturnus delen.
Ons zoontje heeft sinds zijn geboorte slecht geslapen en had al heel jong dan die 'angstaanvallen'. Uiteindelijk kregen wij de diagnose P.N. en dat gaf ons rust.
In die zin, dat je weet dat het geen psychische of andere oorzaak heeft.
Ookal kun je er niets aan doen, het is heel naar om je kind zo te zien.
Onze nachtrust heeft er ook ernstig onder geleden omdat het minimaal 6 keer per nacht gebeurde dat hij schreeuwde en huilde.
Dit heeft 6 jaar geduurd, elke nacht weer!...
Het goede nieuws is dat hij er daarna vanzelf helemaal vanaf is gekomen (gelukkig!).
Hij slaapt nog wel onrustig maar dat hoort bij zijn aard.
Hopelijk kunnen andere ouders hier wat positieve hoop uit halen dat het echt weer goed kan komen.
Veel sterkte en succes!
Twins

Re: pavor nocturnus

Bericht door Twins »

Hey,

Iemand ervaring met PN bij tweelingen?

Ik ben mama van een 8-jarige tweeling (ééneiig, meisjes) en ervaar de laatste tijd weer bijna elke avond dat onze meisjes tussen 22 en 23u de gekende PN-symptomen beleven...telkens 'gezellig met z'n tweetjes'! Ze slapen samen op een grote zolderkamer, ieder heeft wel haar eigen 'hoekje'. Vraag me soms af of ze elkaar 'aansteken'? Elkaar wakker kunnen huilen? Of dat het echt 'de kunst van het tweeling zijn' is?

De eerste keer dat het gebeurde moeten ze zo'n 4 jaar geweest zijn; tussen hun 6 en 7e jaar hebben ze er bijna geen last van gehad maar sinds een goeie 10 maanden hebben ze het echter weer bijna elke avond...
Ze zijn net terug van een kamp...en ook daar heeft de leiding het mogen ervaren... :-s Gelukkig had ik hen ervan verwittigd! Ik heb het echter nooit laten diagnosticeren door een arts... Is dit aan te raden en zo ja, met welke reden?

Alvast bedankt!
Plaats reactie