Pavor nocturnus dreumes 16 maanden
Geplaatst: 30 jan 2016, 20:52
Gister na onderzoek de diagnose van de kinderarts gekregen.
Inmiddels nacht 13 erop zitten en nu nacht 14 in.
Voor ons erg schakelen geweest omdat we in de veronderstelling waren dat onze kleine vent flinke pijn had.
Maar toch ook herkenning omdat hij niet echt echt te bereiken is, er is geen echt contact. Ook al kijkt hij wel en lijkt te wijzen en vraagt om zijn Aapje.
Heftig vinden we het wel. Gemiddeld duurt het zo'n anderhalf uur voordat hij eruit komt. En al die tijd flink aan het gillen, overstrekken en om zich heen aan het maaien. Nu we weten wat het is afgelopen nacht natuurlijk anders gereageerd op hem.
Eerst geprobeerd te laten liggen maar een kwartier later toch eruit gehaald.
Rustig blijven en met hem mee bewegen en zachtjes tegen hem zingen leek het iets minder erg te maken. Alsof hij daar ergens in zijn bolletje wel herkenning en iets van geruststelling vind door onze stem.
Duidelijk is dat wat we eerst deden om hem proberen te troosten en pijnstillers geven etc geen of het tegenovergestelde effect hebben.
Wat we nu anders doen is hem in bad en daarna insmeren met olie en naar bed, hopen dat dat iets meer rust gaat geven.
Heeft iemand nog tips voor ons? Kunnen we echt niks doen om hem te helpen?
Zouden we hem dan echt moeten laten liggen? Ik vind anderhalf uur wel erg lang..
De informatie de we hebben gekregen vanuit het ziekenhuis spreekt over een paar minuten tot een half uur. Zou al zoveel schelen als we daar heen zouden gaan.
Misschien uiteindelijk toch hem vlak van te voren wakker maken, als de tijd nu hetzelfde zou worden. De eerste week was het veel later in de nacht en nu lijkt het vroeger te worden, schrijven nu ook de tijd op.
Hopend op wat handvatten!
Inmiddels nacht 13 erop zitten en nu nacht 14 in.
Voor ons erg schakelen geweest omdat we in de veronderstelling waren dat onze kleine vent flinke pijn had.
Maar toch ook herkenning omdat hij niet echt echt te bereiken is, er is geen echt contact. Ook al kijkt hij wel en lijkt te wijzen en vraagt om zijn Aapje.
Heftig vinden we het wel. Gemiddeld duurt het zo'n anderhalf uur voordat hij eruit komt. En al die tijd flink aan het gillen, overstrekken en om zich heen aan het maaien. Nu we weten wat het is afgelopen nacht natuurlijk anders gereageerd op hem.
Eerst geprobeerd te laten liggen maar een kwartier later toch eruit gehaald.
Rustig blijven en met hem mee bewegen en zachtjes tegen hem zingen leek het iets minder erg te maken. Alsof hij daar ergens in zijn bolletje wel herkenning en iets van geruststelling vind door onze stem.
Duidelijk is dat wat we eerst deden om hem proberen te troosten en pijnstillers geven etc geen of het tegenovergestelde effect hebben.
Wat we nu anders doen is hem in bad en daarna insmeren met olie en naar bed, hopen dat dat iets meer rust gaat geven.
Heeft iemand nog tips voor ons? Kunnen we echt niks doen om hem te helpen?
Zouden we hem dan echt moeten laten liggen? Ik vind anderhalf uur wel erg lang..
De informatie de we hebben gekregen vanuit het ziekenhuis spreekt over een paar minuten tot een half uur. Zou al zoveel schelen als we daar heen zouden gaan.
Misschien uiteindelijk toch hem vlak van te voren wakker maken, als de tijd nu hetzelfde zou worden. De eerste week was het veel later in de nacht en nu lijkt het vroeger te worden, schrijven nu ook de tijd op.
Hopend op wat handvatten!