hallo lieve moeders en vaders
ik ben ten einde raad.
ik probeer zo beknopt mogelijk te vertellen wat er speelt en wie weet heeft een van jullie de gouden tip.
Ik heb een geweldig zoontje van 2,5 en het is echt mega vrolijk lief mannetje..erg ondernemend, en vol energie, echt altijd blij! (OVERDAG.)
Maar al van af baby een slechte slaper..
zeg maar geen slaper.. vanaf 11 weken, constant wakker, en dan heb ik het niet over 3 keer , jeetje wat rot ik moet m'n bed uit nee. 17/20 per nacht.
inslapen geen probleem,
overdag slaapjes van 20/25 minuten
we hebben echt alles geprobeerd.
we werden niet echt serieus genomen, want als je bij de dokter/ consultatie bureau kwamen met een mega vrolijk mannetje wat ver voor loopt kwa ontwikkeling en mega blij is kregen we de reactie… ach kijk nou zelf naar uw zoon die doet het prima hoor.
vanaf 8 maanden kwam het s' nachts gillen. huilen, spartelen schreeuwen, erbij
soms 2 x per week, soms avonden achter elkaar
toen hij 1,5 was ( 1,5 jaar zonder normale slaap.)
Kwamen we eindelijk terecht bij een super lieve kinderarts, we werden in elk geval gehoord. heel fijn. met ons zoontje was alles lichamelijk oké. pfff dat is echt fijn, hij heeft geen pijn .. wat een opluchting ..maar wat dan?
door naar een kinderpsycholoog, en kinderfysio.
conclusie pavor nocturnes. en hoog sensitive, hij moet veel verwerken omdat hij veel opneemt.
maar pavor nocturnes vanaf 8 maanden??? kan dat?? en wat was er dan al vanaf 11 weken?
maar als hij zo'n aanval heeft, (nu al 9 dagen achter elkaar) reageert hij wel op ons, maar wil niet bij ons in de buurt zijn…hij kan niet praten ( wat hij overdag heel veel in vol zinnen doet) we mogen m niet aanraken.. maar als ik uit wanhoop zeg :"schatje ik weet het niet meer mamma gaat even weg".. dan maakt hij wanhopig duidelijk dat dat niet de bedoeling is..
hij is ook stil en luistert als ik praat ..maar schreeuwt dan weer vanuit z'n tenen als ik klaar ben met m'n zin.
als hij na 20 minuten weer kan praten moet hij huilen, hij is boos en verdrietig laat me niet meer los en weet niet waarom hij zo verdrietig is.
nu vanavond 19.30 naar bed zo als altijd. lief gaan slapen om 20 uur.
20.30 huilen, toedekken en hij gaat weer slapen
21.15 wakker en huilen, zelf weer gaan slapen
22.00 huilen en mamma roepen. ik naar boven. hij binnen 1 minuut weer slapen
22.15 pavor nocturnes aanval …
22.40 klaar en weer slapen.
22.50 weer wakker… en mamma roepen…
en ik weet dat zo de nacht verder gaat met nog 4 a 5 keer en hij morgen om 5 uur klaar wakker is… en wil spelen, de hele dag vrolijk speelt en van 13 tot 14 even slaapt en dan gaan we weer zo'n nacht in.
we hebben over twee weken weer een afspraak bij de kinderpsycholoog!
maar ik weet niet eens meer wat ik moet vragen/ ik weet het niet meer.
mijn man en ik zijn een super team, maar we zijn kapot…
we werken beide, maar hebben maar 1 dag opvang.( sinds dat hij 1 is) we doen de opvoeding echt samen en liggen goed op een lijn..
volgens de artsen doen we alles prima.. maar niets helpt…….
Iemand de gouden tip?
liefs belle
pavor nocturnus
-
Katootje
Re: pavor nocturnus
Mijn zoon had het ook, tot hij 4 was toen ging het beter. (gelukkig) Ook hier zaten we 's nachts 15-20 keer op een avond/nacht naast zijn bed.
Ik denk dat als hij het nu nog zou hebben dat ik dan melatonine geprobeerd had, je hebt voor inslapen en doorslapen en die laatste had ik dan aan mijn zoon gegeven. Geen idee of het werkt maar omdat het bij mijn jongste wel werkt bij het inslapen dat werkt het misschien ook hiervoor.
Mijn zoon is nu 9 en toen hij 3 jaar of jonger was, wist ik nog niet eens van het bestaan van melatonine af.
Succes!
Ik denk dat als hij het nu nog zou hebben dat ik dan melatonine geprobeerd had, je hebt voor inslapen en doorslapen en die laatste had ik dan aan mijn zoon gegeven. Geen idee of het werkt maar omdat het bij mijn jongste wel werkt bij het inslapen dat werkt het misschien ook hiervoor.
Mijn zoon is nu 9 en toen hij 3 jaar of jonger was, wist ik nog niet eens van het bestaan van melatonine af.
Succes!
-
SRE
Re: pavor nocturnus
hallo,
uit ervaring weet ik hoe slopend dit kan zijn. Ons zoon is nu 15 maanden en vanaf 8 weken oud had hij een zeer verstoord slaappatroon. We zijn heel wat trajecten door geweest maar uiteindelijk het meest geholpen door slaapcentrum Kempenhaeghe. Hij heeft helaas nog steeds geen "normaal" slaapritme maar hij en wij hebben we geleerd er zo mee om te gaan dat hij rustig kan zijn in zijn bed, ook al slaapt hij niet, en wij dus weer een betere nachtrust hebben. Uiteraard is onze zoon veel jonger en waarschijnlijk andere oorzaken maar ze zijn in Kempenhaeghe wel heel bekwaam op het gebied van slaapproblemen en kinderen. bijvoorbeeld door een slaap EEG te maken wordt je veel wijzer wat er nu precies gebeurd.
SUCCES!!
uit ervaring weet ik hoe slopend dit kan zijn. Ons zoon is nu 15 maanden en vanaf 8 weken oud had hij een zeer verstoord slaappatroon. We zijn heel wat trajecten door geweest maar uiteindelijk het meest geholpen door slaapcentrum Kempenhaeghe. Hij heeft helaas nog steeds geen "normaal" slaapritme maar hij en wij hebben we geleerd er zo mee om te gaan dat hij rustig kan zijn in zijn bed, ook al slaapt hij niet, en wij dus weer een betere nachtrust hebben. Uiteraard is onze zoon veel jonger en waarschijnlijk andere oorzaken maar ze zijn in Kempenhaeghe wel heel bekwaam op het gebied van slaapproblemen en kinderen. bijvoorbeeld door een slaap EEG te maken wordt je veel wijzer wat er nu precies gebeurd.
SUCCES!!
Re: pavor nocturnus
Ik ben aangenaam verrast omdat ik net de uitleg over Pavor Nocturnus
ontdekt heb op deze website! Ik herken de symptomen volledig bij mijn
6-jarig dochtertje die dit al heel haar leventje heeft. Ze is ook hoogsensitief. Dat hangt er duidelijk mee samen. Nu, door de overgang naar het eerste leerjaar, is het weer heel wat erger. Ik kan er ondertussen al goed mee omgaan, hoe lastig ook. Ik trek me telkens op dat ze gezond is en dat het waarschijnlijk zal uitgroeien. Maar ik
vraag me nog 1 ding af, waar ik al die tijd al mee zit, en dat is: waarom
heeft ze dat alleen thuis en nooit of te nimmer bij bv. haar grootouders
waar ze 1x per week blijft slapen? De reden waarom ik dit vraag is omdat
het zo moeilijk is om steun of erkenning te vinden bij mijn naaste
omgeving. Zij vinden het zo moeilijk te geloven dat mijn lieve en flinke
dochter 's en modelleerling op school 's nachts zo tekeer kan gaan. Omdat zij het natuurlijk nog nooit hebben meegemaakt. Heeft iemand hier ervaring mee?
Heel erg bedankt! Groet, Astrid Verlot
ontdekt heb op deze website! Ik herken de symptomen volledig bij mijn
6-jarig dochtertje die dit al heel haar leventje heeft. Ze is ook hoogsensitief. Dat hangt er duidelijk mee samen. Nu, door de overgang naar het eerste leerjaar, is het weer heel wat erger. Ik kan er ondertussen al goed mee omgaan, hoe lastig ook. Ik trek me telkens op dat ze gezond is en dat het waarschijnlijk zal uitgroeien. Maar ik
vraag me nog 1 ding af, waar ik al die tijd al mee zit, en dat is: waarom
heeft ze dat alleen thuis en nooit of te nimmer bij bv. haar grootouders
waar ze 1x per week blijft slapen? De reden waarom ik dit vraag is omdat
het zo moeilijk is om steun of erkenning te vinden bij mijn naaste
omgeving. Zij vinden het zo moeilijk te geloven dat mijn lieve en flinke
dochter 's en modelleerling op school 's nachts zo tekeer kan gaan. Omdat zij het natuurlijk nog nooit hebben meegemaakt. Heeft iemand hier ervaring mee?
Heel erg bedankt! Groet, Astrid Verlot
Re: pavor nocturnus
hoi dit komt mij ook bekend voor allen is mijn zoontje van bijna 2 zoals ik weet niet high sensetive
wij hebben er met zijn geboorte tot aan kleine 8 maand geleden ook mee gezeten..heb dit gemeld bij kinderarts en cb en die kwamen met een idee om ons zoontje te laten opnemen in het ziekenhuis ivm zijn ritme niet kunnen vinden!dus ons zoontje maar laten opnemen in het ziekenhuis en ja hoor daar nergens last van bleek dat ik juist met mijn goed gedrag het bleef aanwakkeren en hem gewoon een x moets laten huilen en liggen bleek dat hij zo gewend was dat ik er wel was en dat hij uit zijn bedje werd gehaald en bij mocht slapen dat hij als hij wakker werd niet eens meer in zijn bed slapen wou
sinds hij in het ziekenhuis heeft gelegen en is gereset zeg maar gaat het voor 90% beter tuurlijk heeft hij zo zijn momenten maar wel veel beter!
mvg missy
wij hebben er met zijn geboorte tot aan kleine 8 maand geleden ook mee gezeten..heb dit gemeld bij kinderarts en cb en die kwamen met een idee om ons zoontje te laten opnemen in het ziekenhuis ivm zijn ritme niet kunnen vinden!dus ons zoontje maar laten opnemen in het ziekenhuis en ja hoor daar nergens last van bleek dat ik juist met mijn goed gedrag het bleef aanwakkeren en hem gewoon een x moets laten huilen en liggen bleek dat hij zo gewend was dat ik er wel was en dat hij uit zijn bedje werd gehaald en bij mocht slapen dat hij als hij wakker werd niet eens meer in zijn bed slapen wou
sinds hij in het ziekenhuis heeft gelegen en is gereset zeg maar gaat het voor 90% beter tuurlijk heeft hij zo zijn momenten maar wel veel beter!
mvg missy
Re: pavor nocturnus
Ik heb een dochter van 3 en ben alleenstaand. Ben al met haar aan het tobben vanaf haar eerste verjaardag. Daarvoor sliep ze al niet best, maar had ook koemelkallergie en dat had er toen ook mee te maken. Maar sinds zo'n kleine 2 jaar is het hek helemaal van de dam.
Gelukkig zijn ook wij doorverwezen naar Kempenhaeghe na nergens echt serieus te zijn genomen en hebben daar een slaaponderzoek gehad. Vanmorgen de uitslag gehad en de diagnose was een zeer ernstige vorm van nachtangst. Zelfs in die mate die ze daar zelden zien. Volgens de arts waren de verpleegkundigen die dienst hadden die nacht erg onder de indruk.
Ook de overige patiënten trouwens want bij het ontbijt sprak men mij erop aan dat ze mijn dochter tekeer hoorden gaan en dat het wel heel heftig was. En dan te bedenken dat dit nog niets was en het thuis nog veel heftiger eraan toe gaat.
Als ik dan lees dat mensen die met zijn 2en zijn helemaal kapot zijn, snap ik ook met bovenstaande samen, dat ik echt geen aansteller ben geweest dat ik weleens naast het bed heb zitten huilen omdat ik het niet meer goed trek.
Nu medicatie voorgeschreven gekregen, wat ze niet graag doen, maar in dit geval was er geen enkele andere optie. Ze heeft vanavond de eerste halve tablet gehad en even afkloppen, maar ze slaapt als een roosje.
Gelukkig zijn ook wij doorverwezen naar Kempenhaeghe na nergens echt serieus te zijn genomen en hebben daar een slaaponderzoek gehad. Vanmorgen de uitslag gehad en de diagnose was een zeer ernstige vorm van nachtangst. Zelfs in die mate die ze daar zelden zien. Volgens de arts waren de verpleegkundigen die dienst hadden die nacht erg onder de indruk.
Ook de overige patiënten trouwens want bij het ontbijt sprak men mij erop aan dat ze mijn dochter tekeer hoorden gaan en dat het wel heel heftig was. En dan te bedenken dat dit nog niets was en het thuis nog veel heftiger eraan toe gaat.
Als ik dan lees dat mensen die met zijn 2en zijn helemaal kapot zijn, snap ik ook met bovenstaande samen, dat ik echt geen aansteller ben geweest dat ik weleens naast het bed heb zitten huilen omdat ik het niet meer goed trek.
Nu medicatie voorgeschreven gekregen, wat ze niet graag doen, maar in dit geval was er geen enkele andere optie. Ze heeft vanavond de eerste halve tablet gehad en even afkloppen, maar ze slaapt als een roosje.
Re: pavor nocturnus
@missy
Ik vind het eigenlijk jammer dat je zegt het te herkennen en met een compleet ander verhaal komt. Eigenlijk exact de reden waarom ik me nooit serieus genomen voelde de laatste 2 jaar. Omdat 90% zegt dat hun kind dat ook had en daarna met vrij simpel oplosbare problemen komt en dus daarmee afbreuk doet aan waar ik als ouder doorheen ga. Op een gegeven moment ga je denken dat het dus normaal is en jij je als ouder aanstelt.
Ik vind het eigenlijk jammer dat je zegt het te herkennen en met een compleet ander verhaal komt. Eigenlijk exact de reden waarom ik me nooit serieus genomen voelde de laatste 2 jaar. Omdat 90% zegt dat hun kind dat ook had en daarna met vrij simpel oplosbare problemen komt en dus daarmee afbreuk doet aan waar ik als ouder doorheen ga. Op een gegeven moment ga je denken dat het dus normaal is en jij je als ouder aanstelt.
Re: pavor nocturnus
Astrid,.. bij het slaapcentrum zeiden ze dat het vaak alleen thuis voorkomt omdat ze elders minder diep slapen. Ze moeten echt ver in die diepe slaap raken om het te krijgen. Meestal gebeurd het dus in het slaapcentrum ook niet zichtbaar, maar zien ze het aan de hersengolven. Ze zeiden ook tegen mij dat ze zich konden voorstellen hoe heftig het bij mij thuis was, omdat ze het ook daar heel heftig liet zien.Astridvs schreef:Ik ben aangenaam verrast omdat ik net de uitleg over Pavor Nocturnus
ontdekt heb op deze website! Ik herken de symptomen volledig bij mijn
6-jarig dochtertje die dit al heel haar leventje heeft. Ze is ook hoogsensitief. Dat hangt er duidelijk mee samen. Nu, door de overgang naar het eerste leerjaar, is het weer heel wat erger. Ik kan er ondertussen al goed mee omgaan, hoe lastig ook. Ik trek me telkens op dat ze gezond is en dat het waarschijnlijk zal uitgroeien. Maar ik
vraag me nog 1 ding af, waar ik al die tijd al mee zit, en dat is: waarom
heeft ze dat alleen thuis en nooit of te nimmer bij bv. haar grootouders
waar ze 1x per week blijft slapen? De reden waarom ik dit vraag is omdat
het zo moeilijk is om steun of erkenning te vinden bij mijn naaste
omgeving. Zij vinden het zo moeilijk te geloven dat mijn lieve en flinke
dochter 's en modelleerling op school 's nachts zo tekeer kan gaan. Omdat zij het natuurlijk nog nooit hebben meegemaakt. Heeft iemand hier ervaring mee?
Heel erg bedankt! Groet, Astrid Verlot
Re: pavor nocturnus
Bedankt Conquista, voor je reactie. Ik hoop echt dat het beter gaat bij jullie. Bij ons is het weer iets rustiger. Groetjes, Astrid
PS: Ik ben ook alleenstaande mama sinds mijn dochtertje geboren is. Hoewel elk kind anders is en dit probleem bij het ene kind al heftiger is dan bij het andere, kan ik me wel beetje voorstellen hoe lastig dit moet zijn voor jou. Duimen dat het snel voorbij gaat!
PS: Ik ben ook alleenstaande mama sinds mijn dochtertje geboren is. Hoewel elk kind anders is en dit probleem bij het ene kind al heftiger is dan bij het andere, kan ik me wel beetje voorstellen hoe lastig dit moet zijn voor jou. Duimen dat het snel voorbij gaat!