www.kinderneurologie.eu

Hallo,

Ik ben nieuw op dit forum.
Even kort ter introductie.
Ik ben mama van een 13 jarige dochter met ADD en dysfasie.
Onlangs hebben we ontdekt dat ons dochter aan zelfverwonding doet.
Intussen al de nodige hulp ingeschakeld voor haar ( psycholoog)
Maar wij merken als ouder dat het niet eenvoudig is om hiermee ol te gaan.
We proberen zo open mogelijk te zijn , niet boos te worden maar samen opzoek te gaan naar alternatieven.
Bij dit laatste botsen we wel tegen weerstand aan.
Zelf geeft ze aan niet te willen stoppen. Ergens ook trots te zijn op de littekens ( zegt zelf dat ze dit ziet als een teken van sterkte)

Nog ouders of mensen die zelf aan zelfverwonding doen, gedaan hebben die eventueel wat tips en adviezen willen delen?
Grts

Zelf geeft ze aan niet te willen stoppen

Het is dubbel, intussen heeft ze wel een app geïnstalleerd die bijhoudt hoelang ze zichzelf niet verwond heeft.
Is ook wel trots wanneer ze het enige tijd volhoudt.
Daarnaast hebben we de afspraak met haar gemaakt dat we samen opzoek gaan naar mogelijke stressoren. Hiervoor is eerlijkheid wanneer ze zichzelf verwond wel iets dat we van haar verwachten zodat we patronen kunnen gaan zien.
Momenteel merken we op dat ze niet eerlijk is, gaat op andere plaatsen automutileren .
Als ouder voel ik mij zeer machteloos...

Biba schreef: ↑04 jan 2023, 18:34 Het is dubbel, intussen heeft ze wel een app geïnstalleerd die bijhoudt hoelang ze zichzelf niet verwond heeft.
Is ook wel trots wanneer ze het enige tijd volhoudt.
Daarnaast hebben we de afspraak met haar gemaakt dat we samen opzoek gaan naar mogelijke stressoren. Hiervoor is eerlijkheid wanneer ze zichzelf verwond wel iets dat we van haar verwachten zodat we patronen kunnen gaan zien.
Momenteel merken we op dat ze niet eerlijk is, gaat op andere plaatsen automutileren .
Als ouder voel ik mij zeer machteloos...

Ik begrijp dat het een complexe situatie is. Het is positief om te horen dat ze een app gebruikt om bij te houden hoelang ze zonder zelfverwonding kan en trots is op haar prestaties in dat opzicht. Het is ook een goede aanpak om samen stressoren te proberen identificeren en eerlijkheid aan te moedigen over incidenten van zelfverwonding zodat u eventuele patronen kunt begrijpen.

Het kan ongelooflijk uitdagend zijn voor ouders om met dergelijke situaties om te gaan, en het is begrijpelijk dat u zich soms machteloos voelt. Het is belangrijk om blijvende emotionele steun te bieden, professionele begeleiding te zoeken en open communicatie met uw dochter te behouden. Onthoud dat het raadplegen van een professionele hulpverlener die gespecialiseerd is in zelfverwonding en adolescentenproblemen gunstig kan zijn, zowel voor haar als voor uw gezin.

U doet uw best om uw dochter te ondersteunen, en dat is essentieel. Blijf om hulp vragen en werk samen als gezin om dit probleem aan te pakken. Het kan even duren, maar met geduld en ondersteuning kan er vooruitgang worden geboekt.