Pagina 1 van 5

pavor nocturnus

Geplaatst: 05 apr 2009, 13:51
door kim
Mijn dochter van 3.5 jaar heeft denk ik pavor nocturnus... Dit al sinds ongeveer een jaar. het is enorm beangstigend. Ze lijkt enorm angstig, paniekerig... Het probleem is adat je als moeder niets kunt doen, ik wil haar helpen, maar ik weet niet hoe. Dit slaapprobleem is niet bekend, ondanks dat ik veel ouders (vooral moeders) hoor dat hun kinderen ook zoiets dergelijk hebben.
Wat is de redenen dat een kind zo reageerd? Tot hoe lang kan dit duren? Men zegt, u hoeft geen zorgen te maken, maar toch...
Is het omdat mijn dochter veel ineens kan leren, alles snel begrijpt? Is het omdat ik me overdag teveel kwaad ben geweest op haar, etc...

Er is nog teweinig geweten...

maarja, geen zorgen maken en hopen dat het snel overgaat?
Erfelijk? Denk ik wel, want ik heb het schijnbaar ook gehad en ik heb het met momenten nog (zegt mijn man), vooral als ik teveel moet doen...

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 27 apr 2009, 19:45
door Gast
Mijn zoon had deze aandoening. Ik ging naar een psychiater omdat hij nachtmerries had en depressief was na, wat ik aannam, een trauma. Hij werd niet behandeld voor zijn trauma, dat bleek minder van invloed te zijn op zijn problematiek maar wel 'pavor nocturne'. Hoewel het voor mij even 'slikken'was ging het hem goed toen hij enige weken op een lage dosering amitryptiline stond. Het middel wordt normaliter gebruikt voor depressie behandeling bij volwassenen maar in lage dosering verbeterd het de slaap. Een vicieuse cirkel wordt hiermee ook doorbroken nl. prikkelbaarheid en verminderd weerstandsvermogen door slaaptekort (wat weer invloed heeft op de stemming/welbevinden). Laat je eens verwijzen naar een kinderpsychiater. Overigens, mijn zoon was toen 8 jaar. Nu een vrolijke jongen van 12 jr. Heel veel sterkte.

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 11 mei 2009, 20:43
door Gast
kim schreef:Mijn dochter van 3.5 jaar heeft denk ik pavor nocturnus... Dit al sinds ongeveer een jaar. het is enorm beangstigend. Ze lijkt enorm angstig, paniekerig... Het probleem is adat je als moeder niets kunt doen, ik wil haar helpen, maar ik weet niet hoe. Dit slaapprobleem is niet bekend, ondanks dat ik veel ouders (vooral moeders) hoor dat hun kinderen ook zoiets dergelijk hebben.
Wat is de redenen dat een kind zo reageerd? Tot hoe lang kan dit duren? Men zegt, u hoeft geen zorgen te maken, maar toch...
Is het omdat mijn dochter veel ineens kan leren, alles snel begrijpt? Is het omdat ik me overdag teveel kwaad ben geweest op haar, etc...

Er is nog teweinig geweten...

maarja, geen zorgen maken en hopen dat het snel overgaat?
Erfelijk? Denk ik wel, want ik heb het schijnbaar ook gehad en ik heb het met momenten nog (zegt mijn man), vooral als ik teveel moet doen...
Heel herkenbaar wat je schrijft, Kim. Onze dochter is 2 en een half jaar. Zij heeft sinds een aantal maanden ook last van pavor nocturnus. Echt heel moeilijk vind ik, dat ik haar niet kan troosten tijdens zo'n paniekaanval. Ze gilt dan echt alles bij elkaar en slaat alles en iedereen weg als je een arm om haar heen wilt slaan. Na ongeveer 20 minuten is ze weer rustig en slaapt verder.
Ik heb me ook al heel veel keer afgevraagd hoe het komt dat ze de ene dag wel zo'n aanval krijgt en de andere dag niet, maar ik kan geen redenen aanwijzen. Soms krijgt ze zo'n aanval na een drukke dag, maar een andere keer weer niet, dan krijgt ze zo'n aanval juist als we een rustige dag achter de rug hebben. Heeft jouw dochter er vaak last van?

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 20 mei 2009, 22:31
door Cindy
Mijn zoontje van 4 is nu net uit het ziekenhuis, waar ze ook pavor nocturnus constateerden. Op dit moment heeft hij het elke nacht 2 a 3 keer. Hoe vaak hebben jullie kinderen het ? gaat het nog over ? Ook al weet je dat het niets ernstigs is, toch is het nog steeds doodeng.

Ik wil graag verder met iemand ervaringen uitwisselen. Als er iemand interesse heeft:
mariocindy@zeelandnet.nl

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 30 sep 2009, 04:41
door gast
Onze dochter van 7 heeft vermoedelijk ook pavor nocturnus. Sinds een week of twee geleden is ze begonnen met huilend wakker worden, één keer per nacht.
Inmiddels wordt ze al een week lang 4 tot 5 keer per nacht wakker. Morgen gaan we met haar naar de huisarts om te kijken of het inderdaad pavor nocturnus is.
Op dit moment slaapt ze bij ons op de slaapkamer, op de grond op een matras, omdat we bang zijn dat ze zichzelf bezeert. Twee dagen geleden begon ze namelijk weer te huilen en toen we bij haar in de kamer kwamen stond ze met één been op de verwarming en met haar hand aan de klink van het raam te rommelen. Toen zijn we erg geschrokken en op internet gaan zoeken naar wat er met haar aan de hand kan zijn.

Ze zeggen dat je het enigszins kan voorkomen door het kind vlak voor een aanval wakker te maken. Bij ons is de eerste eigenlijk standaard tussen half tien en tien uur 's avonds. Dan nog een paar voor 12 uur en nog één of twee midden in de nacht. We gaan vanavond eens proberen om haar rond half tien even wakker te maken. Ik zal morgen of overmorgen nog wel even posten of ze door het wakker maken inderdaad minder last heeft van de aanvallen en ook nog even een stukje schrijven over het advies dat we van de huisarts krijgen (wij vragen ons af wat de frequentie van de aanvallen moet zijn en de duur voordat men overgaat op het voorschrijven van de medicatie, is de voorgeschreven medicatie onschadelijk voor het kind etc).

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 03 okt 2009, 23:53
door erika67
Mijn dochter van 9 heeft het ook gehad. Bij haar is het naarmate ze ouder werd steeds wat minder geworden. En nu komt het eigenlijk niet meer voor. Alleen wanneer er weer veel nieuwe dingen komen, heeft ze het in lichte vorm. Toen ze het wel had, was het standaard rond half 10/tien uur ...wat ik toen begreep is dat het naarmate ze ouder werden het steeds minder werd, bij mijn dochter was het ook zol groetjes erika

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 07 dec 2009, 18:05
door Gast
Hallo,
ik ben mama van drie kids, Robbe bijna 7 Nina & Nora 2j5m.
Onze Robbe heeft sinds zijn 2.5 last van Pavor en dit bijna elke avond. Het is heel uitzonderlijk dat het eens een avondje stil is in huis. Het is echt frustrerend dat je niets kan doen voor je kind en ook niet weet wat er in hen omgaat. Ik versta hier elke moeder maar al te goed, hopelijk komt er ooit eens een einde aan want het is allesbehalve makkelijk als je je kind elke avond zo verdrietig ziet.
Wij hebben vandaag gesproken met de zorgcoördinator van onze school, om toch maar eens te proberen zoeken naar een oplossing.
veel succes hier voor iedereen en tot schrijfs.

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 10 dec 2009, 19:08
door sanneke
IK BEN SANDRA? MAMA VAN ANGELO.
HIJ IS 5 JAAR EN HEEFT SINDS 3 WEKEN LAST VAN PAVOR NOCTURNUS.
IK HEB ZELF GEZOCHT OP INTERNET WAT ER MET MIJN ZOON MIS WAS EN KWAM ZO OP PAVOR NOCTURNUD UIT. IK HAD ER NOOIT VAN GEHOORD MAAR HET WAS EXACT WAT WIJ MEEMAKEN NU DE BESCHRIJVING VAN DE SYMPTOMEN.
HIJ HAD HET DAGELIJKS MAAR NU HEB IK HEM AL 3 KEER EVEN GEWEKT MET EEN KUSJE ALS HIJ EEN UURTJE IN BED LAG, MET GEVOLG DAT HIJ HET NIET KREEG.
DUS EVEN WEKKEN IS DE OPLOSSING MAAR IK VRAAG ME AF OF DIT NIET ENKEL EEN TIJDELIJKE REMEDIE IS WANT JE KAN JE KIND TOCH GEEN JAREN TELKENS EVEN WEKKEN.
EN WAT ALS JE KIND ERGENS ANDERS MOET GAAN SLAPEN VOOR EEN NACHTJE?
ZOU HET OVERBODIG ZIJN OM HET TE BESPREKEN MET EEN ARTS WANT IK VIND MEDICIJNEN GEVEN OF ZO TOCH NIET ZO GOED.


SANDRA

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 04 jan 2010, 10:22
door Daisy
Hallo,

ik zit met een probleem al 2 jaar. Ik ben al bij verschillende artsen geweest en niemand kan me exact zeggen wat hij heeft.
Volgens mij heeft mijn zoontje pavor nocturnus omdat de symptomen identiek zijn maar er is een verschil. Hij heeft dit NOOIT 's nachts maar overdag als hij een dutje doet. Hij valt dan in slaap in de zetel of in de auto en vaak als hij dan wakker wordt dan krijgt hij een paniekaanval van ongeveer 10 minuten. Schoppend met armen en benen, ogen open en schreeuwen van angst. Hij zegt dan ook altijd, ik wil weg, niet doen,... Ik vraag me dan af wat dat kind dan allemaal meemaakt. Hij herinnert zich er nooit iets van. Dokters die we bezocht hebben, de ene zegt dat het invaginatie (dunne darm schuift in de dikke darm) is, de andere zegt als zijn amandelen eruit zijn dan zal dat wel beter zijn (ze zijn er intussen uit en het is niks beter). Nu ben ik doorverwezen naar een kinderpsychiater waar ik vandaag een afspraak ga vastleggen.
Maar waarom heeft hij het overdag en niet 's nachts. Ik kan er niets van terugvinden op internet. Hopelijk via dit forum kan ik mensen bereiken die dit probleem kennen.

grtjs
Daisy

Re: pavor nocturnus

Geplaatst: 23 feb 2010, 02:31
door Arjan
In beginsel hebben we een keer zijn bed verplaatst (een kwartslag gedraaid en in de hoek gezet), dat hielp direct, hij sliep veel rustiger. Geen idee wat de oorzaak was. Veel later begon de nachtangst.

Na de aanval van onze zoon (elke avond rond vaste tijd) sliep hij de rest van de nacht ook onrustig en huilde regelmatig. Overdag zag hij bleek en was moe. We hebben een periode van 8 maanden gehad dat hij 6x per nacht of meer krijsend, en schoppend en slaand wakker werd. Gevolg was dat we allemaal te weinig slaap hadden en op een gegeven moment overdag niet goed functioneerden. Toen gingen we bij toerbeurt bij iemand anders slapen, omdat we uitgeput waren.

Totdat een arts ons vertelde wat het zou kunnen zijn (Pavor Nocturnus) en het advies gaf om hem lichtjes te wekken voordat het begint. Dat werkte bij ons kind meteen. Na een aantal weken lichtjes wekken hebben we het afgebouwd en sindsdien slaapt hij als een roos, geweldig!