ACNES

- ons verhaal-

Mijn naam is Daphne Gijzen en ben 19 jaar.
5 jaar geleden begon het met hevige buikklachten, voorafgaand ben ik geopereerd
en is de galblaas verwijderd.
Ik was toen in het ziekenhuis van Maastricht onder behandeling.
Na regelmatig ziekenhuisopnames en vele diagnoses waaraan ze dachten:
Buikvliesontsteking, Obstipatie, PDS, Sfincter van Oddi, Galaandoeningen en
Psychisch.
Dit bleek na vele onderzoeken achteraf allemaal niet te zijn.
We zijn doorverwezen naar een psychiater, omdat ze het zelf niet meer wisten.
Dit voelde zeer zeker niet prettig en zeer onbegrepen omdat ik de pijnplek steeds
met een vinger constant kon aanwijzen.
Na het psychische traject zelf gestopt te hebben, zijn we naar de huisarts gegaan
om te vragen voor een second opinion.
Deze second opinion is uiteindelijk gegaan naar het ziekenhuis Oost-Limburg in
Genk.
Eenmaal bij de arts te zijn geweest zegt die je hebt niks aan je organen, je hebt
de pijn heel oppervlakkig zitten.
Via een kennis die soortgelijk dezelfde klachten had attendeerde mij of ik al eens
van Acnes had gehoord.
Toen ik het woord Acnes hoorde ben ik gelijk eens op internet me gaan inlezen wat
dit was.
Eenmaal de informatie gelezen te hebben kon het wel mijn verhaal zijn.
Dit hadden we bij de Belgische arts besproken en die zei, je kon wel eens Acnes
hebben.
In België behandelen ze je niet voor Acnes omdat ze niet heel bekend zijn met
deze aandoening.
We zijn weer terug gegaan naar de huisarts om een verwijzing te vragen voor het
Laurentius ziekenhuis in Roermond.
Helaas werkte de huisarts hier niet heel erg aan mee want hij zei letterlijk tegen
mij: je moet niet menen dat je Acnes hebt.
Na 3 dagen achter elkaar bij hem op de stoep te hebben gestaan, heb ik
uiteindelijk toch mijn verwijzing gekregen.
Eenmaal een afspraak te hebben staan bij een chirurg, gespecialiseerd in Acnes,
heb ik mijn verleden moeten uitleggen.
Na het verleden verteld te hebben zei ze gelijk, je kon wel eens Acnes hebben.
We zijn begonnen met injecties om te kijken of dat inderdaad zo was.
Na 4 injecties te hebben gehad, wat helaas niet de juiste werking had was er al
sprake over een operatie.
Bij het volgende consult zei ze dat ze me toch niet ging opereren, want ze had nog
eens contact gehad met mijn huisarts, en die zei ook ik vind het beter als ze nog
eens terug gaat naar een psychiater.
Toen ik dit te horen kreeg wist ik niet wat mij overkwam, ik was erg teleurgesteld,
ik was weer terug bij af!
Hier wilde ik het niet bij laten, ze heeft toen een second opinion aangevraagd
binnen de chirurgen van het Laurentius ziekenhuis.
3 weken later kwam ik bij een collega chirurg.
Hij heeft me onderzocht en 3 testjes gedaan, waarvan een met een wattenstaafje
om te kijken of het Acnes was.
Na 2 minuten zegt die tegen mij, je bent niet gek, je hebt 100% Acnes.
Wat was het een opluchting voor mij toen dit bevestigd werd!
2 dagen later werd ik al geopereerd door deze chirurg.
Toen ik na de operatie wakker werd, het eerste wat ik zei: Yess die vreselijk pijn
van 5 jaar is weg!!
Inmiddels 3 weken verder nu en het gaat me goed gelukkig.
Door mijn verhaal te delen, hoop ik jullie te helpen.
Mochten jullie nog vragen hebben na aanleiding van mijn verhaal dan wil ik die
graag beantwoorden.

------------

Wilt u ook uw verhaal kwijt, dat kan: verhalen kunnen gemaild worden via info@kinderneurologie.eu en zullen daarna zo spoedig mogelijk op de site worden geplaatst. Voor meer informatie zie hier.