Geen rem op eten
Geplaatst: 24 sep 2020, 11:47
Goedemorgen allemaal,
Even voorstellen, ik ben Anna Peterzon, 21 jaar en student Industrieel Product Ontwerpen aan de Hanzehogeschool Groningen.
Ik ben voor mijn stage bezig met het ontwerpen van een hulpmiddel voor kinderen met een beperking die geen rem hebben met betrekking tot eten. De zorgvrager heeft in dit geval het syndroom van Lennox-Gastaut. Deze zorgvrager heeft geen rem met betrekking tot het stukjes brood in zijn mond stoppen. Hierdoor is de kans op verslikken/stikken erg groot.
In de huidige situatie zit de begeleider naast de zorgvrager, de begeleider legt dan om de zoveel tijd een stukje brood op het bord van de zorgvrager. De zorgvrager kan dan het stukje brood van het bord prikken en eten.
De ideale situatie is dat de zorgvrager zelfstandig kan eten.
Om meer inzicht te krijgen in de potentiële doelgroepen die belang zouden hebben bij dit product zou ik graag wat reacties ontvangen over ervaringen/ideeën.
Uiteraard zijn vragen/ideeën/feedback welkom.
Met vriendelijke groet,
Anna Peterzon
Even voorstellen, ik ben Anna Peterzon, 21 jaar en student Industrieel Product Ontwerpen aan de Hanzehogeschool Groningen.
Ik ben voor mijn stage bezig met het ontwerpen van een hulpmiddel voor kinderen met een beperking die geen rem hebben met betrekking tot eten. De zorgvrager heeft in dit geval het syndroom van Lennox-Gastaut. Deze zorgvrager heeft geen rem met betrekking tot het stukjes brood in zijn mond stoppen. Hierdoor is de kans op verslikken/stikken erg groot.
In de huidige situatie zit de begeleider naast de zorgvrager, de begeleider legt dan om de zoveel tijd een stukje brood op het bord van de zorgvrager. De zorgvrager kan dan het stukje brood van het bord prikken en eten.
De ideale situatie is dat de zorgvrager zelfstandig kan eten.
Om meer inzicht te krijgen in de potentiële doelgroepen die belang zouden hebben bij dit product zou ik graag wat reacties ontvangen over ervaringen/ideeën.
Uiteraard zijn vragen/ideeën/feedback welkom.
Met vriendelijke groet,
Anna Peterzon